پرده‌دری‌هایی که هویت اجتماعی و وحدت نهادهای اجتماعی شاهین‌شهر را نابود کرده است

به گزارش پایگاه خبری صدای جویا از اصفهان، حسین ابراهیمی ناغانی رئیس شورای اسلامی شهر شاهین‌شهر طی یادداشتی با عنوان «پرده دری‌هایی که هویت اجتماعی و وحدت نهادهای اجتماعی شاهین‌شهر را نابود کرده است» آورده است؛ در خصوص یک جوان تحصیل‌کرده شاهین‌شهری که سرپرست خانواده بوده و در یک شرکت پیمانکاری طرف قرارداد پالایشگاه، مشغول بکار بوده و در پی تعدیل نیروی این شرکت پیمانکاری، برای اینکه وی را از کار اخراج نکنند، نزد بنده آمده بود و از من خواست که برای جلوگیری از اخراجش به مدیر منابع انسانی پالایشگاه (از اتفاق و بنا بر اعلام متقاضی که مدیر منابع انسانی پالایشگاه همتبارمان می‌باشد) سفارشش کنم و مرقومه ای بنویسم.

بنده نیز در یک سربرگ غیر رسمی که همه اعضاء شورا برای مکاتبات غیر رسمی استفاده می‌کنند، متنی را برای ایشان نوشتم و ارسال کردم.

در ادامه این نامه به جهت اینکه مدیر مربوطه پالایشگاه را جهت همکاری با این جوان ترغیب نمایم، اضافه کردم که بنده نیز در امور و پرونده‌های آن پالایشگاه، به‌زعم این سایت و نویسنده آن پست خبری و نامه منتشر شده (تسامع) و به زعم بنده «تسریع» کرده‌ام تا مگر با این «منت‌گذاری»، گره‌ای از کار یک جوان تحصیل‌کرده که دو خواهر و مادر را تحت تکفل داشته و تنها ممر درآمدش، همین مختصر حقوق اداره کاری از پیمانکاری مربوطه بوده است، باز شود.

 همه اعضاء شورا واقف‌اند و قوانین نیز مشخص کرده است که هیچ نامه غیر رسمی از اعضاء شورا در دبیرخانه ثبت نمی‌شود و تنها نامه‌های رسمی با سربرگ رسمی شورا در دبیرخانه و دفتر ثبت رسمی و ضبط می‌گردند.

اما من شخصاً برای سابقه کار خودم، زونکنی را تهیه کرده و به دبیر و محرر شورا دادم و اعلام کردم که سوابق نامه‌های بنده را نگهداری نمایند و این سخن بنده نیز کاملاً قابل اثبات است که می‌شود از این کارمندان شورا پرسیده و استعلام شود.

سؤال: اگر سوء نیتی یا هر گونه رابطه خارج از عرف بوده، آیا بنده نامه ابهام دار را خودم در شورا ثبت و نگهداری می‌کردم؟

 اولاً این چند نفر (موسوم به عدالت‌خواهی شاهین‌شهر) مدعی هستید که آن واژه «تسامح» است و تسامح هم یعنی «مدارا» کردن و در پست‌های منتشر شده شان نوشتید که بنده حق‌وحقوق شهر را بابت قومیت‌گرایی بخشیده‌ام.

خوب اگر این ادعا را دارند باید طبق قاعده «البینه علی مدعی» (و ماده 197 قانون آئین دادرسی- و ماده 1257 قانون مدنی) اثبات کنند که بنده کجا و چگونه «تسامح و مدارا» کرده‌ام؟ وقتی‌که بنده مثلاً در کمیسیون ماده 77 که اصل دعواهای حقوقی شهرداری با پالایشگاه آنجا مطرح می‌گردد، عضو نبوده‌ام، چگونه می‌توانم «تسامح یا مدارا» کرده باشم؟ در غیر این صورت بنده بارها اعلام کردم که این واژه «تسریع» بوده و حتی همان روز نگارش نامه، آخر وقت اداری که نامه‌ها را در زونکن پانچ می‌کردم در ذیل برگه به دبیرخانه تحشیه نوشتم که به فرد حامل نامه اطلاع دهند که نامه را جهت اصلاح برگرداند و عنوان «تسامع» (چون این واژه اصلاً هیچ معنایی ندارد و اشتباه تایپ شده بود) را «تسریع» کنند.

«تشریک‌مساعی» و «رفع و رجوعی» نیز که در نامه مذکور نوشته شده است، صرفاً مربوط به مصوبه شورا و تصمیم کل اعضاء شورا و نه یک نفر؛ صرفاً در جهت تسریع پرونده و تعیین تکلیف آن پرونده مورد اختلاف مربوط به تمدید پروانه ساختمانی جهت عدم تعطیلی فاز دوم پالایشگاه بوده که توسط شهرداری ارسال گردیده بود و مستندات آن در شورا موجود می‌باشد (و می‌توان آن را در هر زمان در اختیار رسانه‌ها قرار داد) و مصوبه مذکور و «تشریک‌مساعی» مورد اشاره، هیچ‌گونه ارتباطی با بخشودگی یا تخفیف یا هر چیزی دیگری از این دست نداشته است.

 بنده در روز قبل از منتشر کردن این نامه به یکی از این چند نفر، سایر نامه‌هایی که برای دیگر جوانان شاهین‌شهری اعم از کُرد و ترک و اصفهانی و جنوبی و. نوشته بوده و سفارش آن‌ها را برای کار به پالایشگاه کرده بودم را نشان دادم.

اما متأسفانه فقط نامه‌ای را که من برای همتبارم نوشته بودم را منتشر کردند. لازم به ذکر است که اولین نامه بنده در تمام دوران شورایی‌ام به پالایشگاه همان نامه مذکور بوده که در گوشه بالای سمت چپ نامه کاملاً مشخص است (شماره: ش/1) و همان روز که اشتباه تایپی اصلاح شد، سایر نامه‌های روزهای بعد را با فرمت اصلاح‌شده ارسال کردیم؛ و متأسفانه این چند نفر با همان غرض‌ورزی خصمانه، تنها آن نامه اول را منتشر کردند.

توضیح: به علت ملاحظه در خصوص انعکاس نام افرادِ مندرج در این نامه‌ها از انتشار معذورم و لذا روز شنبه 4 اسفندماه، نامه‌های مذکور را به رؤیت رسانه‌ها خواهم رساند.

 دوما این گروه نوشتند که من سفارش پیمانکار را کرده‌ام و بر این سفسطه‌شان چندین حکم تخریبی برای من صادر کرده و اذهان عمومی را مشوش ساختند. حال اینکه در این نامه نوشته‌شده «آقای مردانی همکاری پیمانکاری...» که فی‌الواقع این شخص در بخش (اگر اشتباه نکنم) دفتر فنی این پیمانکاری مشغول به کار بوده و اصلاً در این نامه، آن پیمانکاری خطاب نبوده است.

 بنده در نامه اول نوشتم که این گروه به‌صورت سازمان یافته در پی حذف رقبای بالقوه انتخاباتی تفکر مطلوبشان بوده‌اند که البته این از شیوه برخوردشان برای هر آدم کم‌سوادی هم کاملاً محرز و آشکار است.

این گروه (عدالت خواهی) در طول دو سال گذشته به اولین شخص اجرایی شهرستان، امام جمعه شاهین‌شهر، سه عضو شورا که بنده و دو نفر دیگر که کاملاً موضعمان مشخص است، به شکل بداخلاقانه و بدون ملاحظه تاخته و هر بار با مغالطات گسترده، اذهان عمومی را مشوش کرده‌اند. این در حالی است که هیچ‌کدام از ادله ایشان درست نبوده و تمام ادعاهایشان از طرف مراجع بازرسی و نظارتی مردود اعلام شده است.

در همین خصوص اعلام می‌نمایم که رفتارهای این‌گونه متأسفانه بر چند دستگی و تکه‌پاره شدن هویت اجتماعی و وحدت نهادها جهت استیفا حقوق مردم شاهین‌شهر، دامن زده و به غیر از ویرانی و سوء استفاده جهت انزوای شاهین‌شهر و بلااثر کردن قدرت اجتماعی این شهر بالنده در تصمیمات و انتخاب‌های مؤثر کلان استانی و شهرستانی، حاصلی برای مردم و جوانان این شهر نخواهد داشت.

«این چند نفر» بدانند و اگر متوجه نیستند، متوجه باشند که چگونه خواسته یا ناخواسته روبروی منافع شاهین‌شهر قد علم کرده‌اند. اینکه شاهین‌شهر در هیچ معادله قدرتی در استان و فراتر از آن، جایگاه و نقشی ندارد و با این تکه‌پاره کردن اصل وحدت و هویت اش هر روز از منافع به حقش دور می‌گردد، علتی جز خود برخی از افراد بی‌بصیرت ندارد.

با احترام

حسین ابراهیمی ناغانی

3 اسفندماه 1397 انتهای پیام/ج