خبرنگار مردم یا میرزا بنویس دولت، نماینده مجلس یا عضو شورای شهر

به گزارش پایگاه خبری صدای جویا از اصفهان، نورالله جویا خبرنگار و فعال رسانه‌ای طی یادداشتی با عنوان «خبرنگار مردم یا میرزا بنویس دولت، نماینده مجلس یا عضو شورای شهر» آورده است؛ درست هست در این وضعیت کرونا زده اقتصاد ایران، اوضاع و احوال شغل خبرنگاری تعریف چندانی همچون سایر اصناف ندارد. اما در ادامه ظهر روز دوشنبه مصادف با 12 آبان ماه 1399 اتفاق جالبی برایم افتاد، که مطرح کردن آن در این جای مطلب با این قلم بی‌بضاعت خالی از لطف نیست تا بهتر به عمق فاجعه پی ببریم این بود که در آن روز برای شرکت در جلسه کمیته مدیریت کرونای شهرستان شاهین‌شهر و میمه از طرف فرمانداری دعوت‌شده بودم.

 در درب ورودی فرمانداری شهرستان شاهین‌شهر و میمه (همچون پیش‌بینی‌های درست و نقدهای گذشته‌ای که به فرماندار این شهرستان داشتم) با کسبه و بازاریانی برخورد کردم که به علت تصمیمات درست یا نادرست ستاد کرونا مجبور به تعطیلی صنف خود شده بودند تا شاید آمار مبتلایان به ویروس کرونا کاهش پیدا کند، به همین خاطر به علت عدم توانایی در پرداخت اجاره‌بها، اخذ عوارض شهرداری، مالیات بر درآمد، عدم توانایی در پرداخت چک، اقساط بانکی و هزاران داستان دیگر دست به تجمع زده بودند.

 لازم هست که در این جای مطلب تأکید کنم این‌ها نه ضد نظام نه ضد ولایت‌فقیه، نه فتنه‌گر و نه اغتشاش‌گر بودند، بلکه عده‌ای کاسب آبرودار و اتفاقاً مطیع و پیرو ولایت‌فقیه بودند، که خواستار حمایت دولت در این وضعیت کرونایی اقتصاد از صنفشان بودند. (مطالبه به‌حق و قانونی داشتند)

خلاصه اکبر برندگی رئیس اتاق اصناف شهرستان شاهین‌شهر و میمه که خود را جهت شرکت در جلسه ستاد مدیریت و پیشگیری از ویروس کرونا به محل مورد نظر رسانده بود. قبل از برگزاری جلسه چند نفر از این معترضین را به نمایندگی به نزد فرماندار برد تا شاید فرماندار به‌عنوان نماینده عالی دولت برای التیام زخم‌های آن‌ها دارویی تجویز کند.

ظاهراً فرماندار نیز مثل همیشه قول داده بود که مشکلات آن‌ها را پیگیری و حل فصل خواهد کرد و همچنین گفته بود در جلسه ستاد مدیریت کرونا تصمیمات لازم در این خصوص اتخاذ خواهد شد. (در حالی که فرماندار باید در جمع این معترضین حضور پیدا می‌کرد و به دغدغه و مشکلات آن‌ها گوش می‌داد و برای رفع آن‌ها چاره اندیشی می‌کرد)

خلاصه در این جلسه همه مدیران و دغدغه مندان ازجمله؛ فرماندار شهرستان شاهین‌شهر و میمه به ایراد سخنانی چند برای حفظ سلامت مردم، حل مشکلات معیشتی و... آن‌ها پرداختند.

من هم بعد پایان جلسه باید یک ژست امیدوارکننده دوباره به جمع کسبه معترض پیوستم تا شاید محل را ترک و به سرخانه و زندگی خود برگردند. اما آن‌ها به‌خوبی می‌دانستند که نه خبری از امید هست و نه تدبیر که اگر قرار بود در این مدت هشت ماه اتفاقی بی افتد، می‌افتاد نه اینکه هر روز وضعیت بدتر از روز گذشته باشد.

 در پایان این کسبه و بازاریان خشمگین مجدد به احترام رئیس اتاق اصناف و اماکن به خانه های خود برگشتند تا ببینند روز چهارشنبه 14 آبان ماه 1399 چه اتفاقی خواهد افتاد، در ادامه اکثر خبرنگار خبرگزاری‌های اصولگرا و اصلاح‌طلب شاهین‌شهر ازجمله؛ فارس، ایسنا، باشگاه خبرنگاران، نگاه اصفهان، شاهین پرس و غیره و غیره ‌‌اخبار و صحبت‌های فرماندار و مدیران وی را به‌خوبی پوشش خبری دادند اما ظاهرا فراموش یا از قلم انداخته بودند که اصناف برای چه چیزی در درب ورودی فرمانداری شهرستان شاهین‌شهر و میمه تجمع کرده بودند، واقعیت را باید گفت هر چند تلخ ظاهرا ما خبرنگاران در کشور به‌اتفاق اکثریت شده‌ایم، میرزا بنویس فلان نماینده مجلس، فلان استاندار و یا فلان فرماندار و عضو شورای شهر و به‌نوعی مسؤولیت خود را در قبال مردم به‌کلی از یاد برده ایم، درحالی‌که اعتبار ما در گرو این هست که حرف و درد دل‌های مردم را به گوش مسئولان نظام مقدس جمهوری اسلامی ایران برسانیم.

تا زمانی که همین رویه تعریف و تمجید از مسئولان به خاطر گرفتن یک کار رپورتاژی یا گرفتن یک کارت هدیه باشد، همین آش است و همین کاسه. وقتی ما خبرنگاران به‌جای پیگیری مطالبات مردم حرف‌های صد من یه غاز فلان مسوول که همش شعاری است و فاقد عمل را به جای حق و حقیقت و واژه مطهره صداقت جلوه می‌دهیم باید فاتح این حرفه و رسالت مهم را در ایران بخوانیم و خوب بدانیم که گناه ما خبرنگار اگر از فلان مسوول کمتر نباشد، بدون شک بیشتر نخواهد بود.

انتهای پیام/ج