حضور اتباع بیگانه و اعتراضات مردمی در شاهین شهر، میمه و برخوار

به گزارش پایگاه خبری صدای جویا از اصفهان، محمد حق شناس عضو بنیاد نخبگان کشور و همچنین از فعالین اجتماعی و فرهنگی شهرستان‌های شاهین‌شهر، میمه و برخوار طی یادداشتی با عنوان «حضور اتباع بیگانه و اعتراضات مردمی در شاهین شهر، میمه و برخوار» به شرح زیر آورده است؛

در چند دهه اخیر تحت تاثیر تحولات سیاسی و نزاع های پی­ در پی بین گروه­های مدعی قدرت در کشور افغانستان و لشکرکشی ایالات متحده آمریکا به این دیار، خیل عظیمی از مردم این کشور رهسپار کشورهای همسایه شده­ اند تا به شکل دائم یا موقتی زندگی جدیدی را در کشوری ایمن و با رفاه بیشتر از سر بگیرند، در بین همسایگان این کشور، ایران بهترین کشور از لحاظ تامین نیازهای اولیه زیستی و  امکان سکونت برای آنان بوده است، کمترین مشکل را از لحاظ ممنوعیت مهاجرت و برخورد قهری را داشته و خدمات عمومی قابل قبولی نیز به این مهاجران ناخواسته، اعطا نموده است از این ­رو این مهاجرت هر ساله در ایران به اندازه بسیار زیادی در مقایسه با سایر همسایگان افغانستان شتاب پیدا کرده است و برعکس سایر مهاجرت های شغلی اتباع که در دنیا مرسوم است و وضعیتی موقتی دارد این مهمانان ناخواسته نه صرفا برای کار یا به شکل موقت بلکه با هدف تشکیل زندگی و به شکلی گروهی و دائمی به بخش های متعدد جغرافیای ایران وارد شده اند و بخشی از محل سکونت در شهرها و روستاهای کشور را به خود اختصاص داده اند؛ این مهاجرت پیوسته، از زمان تسلط کامل طالبان در تابستان 1400بر خاک افغانستان و عقب راندن آمریکا از این کشور در پی غفلت برخی مسئولان ایرانی در  جلوگیری به موقع از ورود غیرمجاز آنان، شدت بیشتری نیز یافته، به گونه­ای که امروز برخی از مدارس، مراکز درمانی و خدماتی و ... کشور  در برخی شهرها وروستاها در اختیار این اتباع قرار گرفته و موجبات نارضایتی مردم این مناطق را فراهم ساخته است.

دو شهرستان شاهین شهر و میمه و برخوار از جمله شهرستان هایی در استان اصفهان هستند که به شکل بی شماری سکونت اتباع بیگانه در برخی شهرها و روستاهای آن قابل مشاهده است، شهر دولت آباد، شهر گرگاب، شهر میمه، روستای مورچه خورت و ... از این جمله هستند، در مواجه با حضور این اتباع بیگانه و نارضایتی هایی که مردم این شهرها نسبت به حضور آن ها دارند برخی اقدامات نمایشی نیز از سوی برخی مسئولان توصیه و پیگیری می شود که هیچ کدام نمی­ تواند مرهم درد مردم و حل­کننده ریشه­ای این مشکل باشد و تنها اقدام نمایشی برای فریب افکار عمومی و وانمود کردن به پیگیری حل این مشکل است مانند بازخواست برخی مدیران استانی که هیچ اختیار و توانی در این مورد ندارند یا فریادهای بی ثمر نمایشی بدون کوچکترین اقدام عملی بر سر کسانی که عملا نقشی در حل این مشکل ندارند یا اراده ای برای حل آن ندارند. صرفاَ برای ساخت کلیپ­ های نمایشی از این جمله است؛ چرا که آن­روز که بسیاری از دلسوزان و کارشناسان ورود این اتباع را به کشور گوشزد کرده و از مجلس و دولت توقع اقدام جدی و به موقع داشتند خبری از این واکنش ­ها به شکل عینی و قیام برای اصلاح رویه­ ها و قوانین ناکارآمد مرتبط با این معضل توسط آنان نبود.

اینکه گفته می شود مردم برخی از این شهرها به اتباع بیگانهِ خانه اجاره ندهند نیز در بهترین حالت یک مُسکن موقت و انداختن توپ درون زمین مردم برای رفع مسئولیت از برخی مسئولین است و هرگز نمی تواند مسئله  اصلی را حل کند زیرا وقتی در شهری این ایده پیگیری شود.

 اولاَ بین اتباع بیگانه و ساکنین ممکن است نزاع و درگیری رخ دهد و مردم هر محل ناخواسته در مقابل هم قرار گیرند و دوماَ در صورت تبعیت کامل از این ایده «اجاره ندادن خانه به اتباع بیگانه»، اتباع بیگانه از کشور خارج نمی شوند بلکه در بهترین حالت از شهری به شهر دیگر در همان شهرستان سرازیر  می شوند و باز مشکل سر جایش این بار در شهر دیگری باقی می ماند. پس بهترین و عاقلانه­ ترین کار بازنگری جدی در قوانین مرتبط با ورود اتباع بیگانه به کشور و ممنوعیت و سخت گیری جدی در آن رابطه و محدود کردن ارائه خدمات مختلف به آنان در کنار برقراری قوانین تحکمی در پیگیری دیپلماتیک بازگردادندن این اتباع است.

در یادداشت بعدی یا یک فایل تصویری به شکل تخصصی و موردی توضیح خواهم داد که چه بخشی از قوانین و مقررات و نظام اداری برای حل این مشکل باید اصلاح شود که تاکنون مورد غفلت جدی نظام قانون­گذاری و حکمرانی کشور واقع شده است.

ناگفته پیداست که در این یادداشت مشکلات مربوط به اتباع بیگانه را از آنجا که اکثر مخاطبان واقف بر آن هستند بازگو نکرده ­ام، ان­شالله در یادداشت دیگری به شرط قید حیات در این باره از جنبه­ هایی که کمتر تاکنون در این مورد گفته شده است و مشکلات عدیده ای که حضور دائمی این اتباع بیشتر از منظر اقتصادی و حکمرانی برجای خواهد گذاشت خواهم نوشت.